ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΘΕΛ-ΟΑΣΑ
Απρίλης ‘24
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μετά το αποτέλεσμα των εκλογών τον Ιούλη του ‘24 έχει επιβάλει σκληρή λιτότητα δίνοντας πλήρη ελευθερία στο κεφάλαιο να ρυθμίζει την αγορά. Οι αυξήσεις βασικών αγαθών και υπηρεσιών έχουν μετατρέψει τη ζωή μας σε αγώνα επιβίωσης έχοντας να αντιμετωπίσουμε τα επιχειρηματικά, εργολαβικά, τραπεζικά καρτέλ που με τις πλάτες της πιο μαφιόζικης κυβέρνησης των τελευταίων 50 χρόνων ληστεύει και τα τελευταία αποθέματα των λαϊκών νοικοκυριών και της λαϊκής περιουσίας. Η κυβέρνηση χρησιμοποιώντας και αξιοποιώντας στο έπακρο τη δύναμη των ΜΜΕ κρύβει επιμελώς τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας που απασχολούν τη κοινωνία προβάλλοντας συνεχώς το κυβερνητικό έργο και τα πρόσωπα της κυβέρνησης.
Όλα στον ιδιώτη. Όλα στους κερδοσκόπους.
Τα ΜΜΜ όπως και άλλες κοινοφέλειες και οργανισμοί «μπήκαν στο μάτι» των δανειστών απο τη πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γεωργίου Α. Παπανδρέου έφερε το πρώτο μνημόνιο στη χώρα. Δεκατέσσερα χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο οι μεταφορές βρίσκονται στο χειρότερο επίπεδο παροχής υπηρεσιών με τη σύμπραξη των ιδιωτών, οι οποίοι με αποκορύφωμα το έγκλημα των Τεμπών γράφουν τη δίκη τους μαύρη σελίδα στην ιστορία του ελληνικού success story της εθνικής οικονομίας.
Εργολάβοι λεηλατούν τη λαϊκή περιουσία και με τις πλάτες της κυβέρνησης ξεπερνάνε κάθε εμπόδιο στις παρανομίες, με μπροστάρη την ελληνική δικαιοσύνη και το παρακράτος που έχει στηθεί στου Μαξίμου.
Πάνω απο διακόσια πενήντα εκατομμύρια σε τρία χρόνια δόθηκαν στους ιδιώτες απο τη κυβέρνηση για να κάνουν συγκοινωνία σε περιφερειακές γραμμές των δικτύων των κρατικών φορέων ΟΣΥ-ΟΑΣΘ και σε εταιρίες leasing, για ενοικίαση λεωφορείων, τα οποία στις χώρες προέλευσης τους προορίζονταν για τη χωματερή.
Οι υπηρεσίες που προσφέρουν οι ιδιώτες των ΚΤΕΛ είναι άθλιες, ενώ οι επιστολές διαμαρτυρίας των δήμων προς το υπουργείο Μεταφορών φαίνεται ότι καταλήγουν στα σκουπίδια. Οι καταγγελίες των εργαζομένων τους σε αυτά για τη κατάσταση των οχημάτων που τους υποχρεώνουν να οδηγούν είναι σοβαρές, όχι όμως και για τη κυβέρνηση η οποία δείχνει να μη συγκινείται ακόμη και όταν τη κατηγορούν για εγκληματικές παραλήψεις.
Ένα μικρό μνημόνιο για τους εργολάβους.
Και ενώ τα γνωρίζει η κυβέρνηση και παρά τη κατακραυγή προχώρησε σε νέο διαγωνισμό παραχώρησης γραμμών, αυτή τη φορά όμως αφήνοντας κατά μέρος τα προσχήματα της πανδημίας και δηλώνοντας το πραγματικό της σκοπό, που δεν είναι άλλος απο την ιδιωτικοποίηση. Τα οχτώ και δώδεκα χρόνια των νέων συμβάσεων σε συνδυασμό με το διπλασιασμό της χιλιομετρικής αποζημίωσης δείχνουν ότι το παιχνίδι χοντραίνει για τους ευνοούμενους της κυβέρνησης.
400 εκατομμύρια σε οχτώ χρόνια για 63 γραμμές θα λάβουν οι εργολάβοι στην Αθήνα.
650 εκατομμύρια για 45 γραμμές με 12ετές πλάνο στη Θεσσαλονίκη, που το 2025 επιστρέφει στο παλιό ιδιοκτησιακό καθεστώς. Και ενώ δίνει δις στους ιδιώτες η κυβέρνηση, υπολειτουργεί τη κρατική συγκοινωνία αφήνοντας το στόλο της χωρίς συντήρηση και απαξιώνοντας έτσι το κοινωνικό της ρόλο.
Μέσα σε δέκα χρόνια η ΟΣΥ μετρά πάνω από 1500 λεωφορεία και τρόλεϊ που κατέληξαν στη χωματερή, αρκετά απο αυτά με μικροβλάβες.
Όλα αυτά η κυβέρνηση τα αντιμετωπίζει με «καθρεφτάκια», διαφημίζοντας την αγορά ηλεκτρικών κινέζικων λεωφορείων τα οποία όμως προς το παρόν στερούνται ταξινόμησης αλλά και …φόρτισης, γιατί όταν παρελήφθησαν ανακάλυψε το υπουργείο Μεταφορών ότι δεν υπήρχαν υποδομές για να επαναφορτίζονται!
Τώρα φτιάχνουν αμαξοστάσιο στη Θεσσαλονίκη, ακόμη να βρούνε ρεύμα στην Αθήνα του «Ελλάδα 2.0» για να τα φορτίσουν και όσα ελάχιστα κυκλοφορούν είναι με πινακίδες δοκιμής, επιβεβαιώνοντας ότι αυτή η κυβέρνηση είναι της πατέντας, της ρεκλάμας και του «πάμε κι όπου βγει…»
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ βλέπουμε τη συνεχιζόμενη κατάσταση εγκατάλειψης και προχειρότητας και ανησυχούμε για το μέλλον της κρατικής συγκοινωνίας. Οι μισθοί μας, χωρίς συλλογική σύμβαση (ΣΣΕ) από το 2009, χωρίς δώρα Χριστούγεννα, Πάσχα και επίδομα αδείας, είναι αντίστοιχοι χωρών της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το προσωπικό κίνησης πληρώνεται με τις βαθμίδες εκπαίδευσης του ν.4093 σε μισθολόγια τεσσάρων ταχυτήτων. Αν προσθέσουμε το μισθολόγιο των νεοπροσλαμβανομένων και τα «μπλοκάκια» των διοικητικών, ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για ατομικές συμβάσεις εργασίας.
Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό;
Τι κάνει η κυβέρνηση για την επιβίωση μας; Εργαλιοποιεί τη δικαιοσύνη, τον Άρειο Πάγο με τις πρώτες θετικές υπέρ των εργαζομένων δικαστικές αποφάσεις, νομιμοποιώντας τη συνεχιζόμενη κλοπή μέρους του μισθού μας. Ούτε μια ώρα στάση εργασίας δεν είχαμε απο τα συνδικάτα για τη κλοπή χιλιάδων ευρώ απο το καθένα απο εμάς. Οι αποφάσεις του Άρειου Πάγου ανακουφίζουν τους βαστάζους της ΟΣΥ.. Και όσο μας πολέμησε η κυβέρνηση να μη πάρουμε πίσω τα κλεμμένα (αναδρομικά τα λέγανε), έβαλε τη διοίκηση της ΟΣΥ να κάνει «δωράκι» σε μέλη διοικητικών συμβούλιων σωματείων, πληρώνοντας άδειες πέντε ετών (αρκετές χιλιάδες ευρώ στο καθένα) παρά την απαλλαγή τους απο την εργασία, ως επιβράβευση στη στάση τους στην είσοδο των ΚΤΕΛ και όταν έφερναν τα σαπάκια του leasing.
Και δεν είναι αυτό το μόνο «πεσκέσι» που δίνει αυτή η διοίκηση στα «δικά της παιδιά». Καταιγίδα αναθέσεων καθηκόντων με διευθυντικό δικαίωμα απο το Διευθ.Σύμβουλο σε δεκάδες εργαζόμενους, ο οποίος έκρινε ότι αξίζουν «προαγωγής», χωρίς να έχει γίνει δημόσια γνωστή μια τέτοια διαδικασία.
Η απαξία, όχι μόνο απο τη διοίκηση αλλά και απο τα συνδικάτα, των υπηρεσιακών συμβουλίων κρίσεων προσωπικού είναι καθεστώς, αφού εκπροσωπούμαστε απο παράγοντες που με γνώμονα τα προσωπικά τους οφέλη καθορίζουν και τις τύχες της εταιρείας.
Νέα «Τέμπη» και στην αστική συγκοινωνία;
Εγκατάλειψη του στόλου, είσοδος ιδιωτών, τοποθέτηση άσχετων σε κρίσιμες για τη λειτουργία της εταιρείας θέσεις, προαγωγές με το τηλεφώνημα απο το βουλευτή και τη λίστα του εργοδοτικού συνδικαλιστή, διώξεις με πειθαρχικά και δυσμενείς μεταθέσεις σε όποιον εργαζόμενο μιλήσει ή τους καταγγείλει.
Η ΟΣΥ συνδιοικείται απο εργοδοτικούς διεφθαρμένους συνδικαλιστές και «παρεάκια» που αλλάζουν κομματική ταυτότητα κάθε βράδυ της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών.
Σκηνικό μαφίας και στην ΟΣΥ κύριε υπουργέ; Όπως των Τεμπών, που συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ διέκοπτε και διέταζε με ύφος τραμπούκου τους εργαζόμενους να μη μιλάνε μπροστά στον υπουργό και τις κάμερες;
Στις 17 Απρίλη δε πάει κανένας στη δουλειά.
Όχι για την αξιοθρήνητη ηγεσία της ΓΣΕΕ.
Δε πάμε δουλειά, για τη δικαίωση των οικογενειών των θυμάτων στα Τέμπη.
Δε πάμε δουλειά, για την εγκατάλειψη κάθε κρατικής κοινοφέλειας και πρόνοιας και τη παράδοση τους σε αδίστακτους κερδοσκόπους.
Δε πάμε δουλειά, για την εμπορευματοποίηση των πάντων, τους μισθούς εξαθλίωσης που μας δίνουν και καλούμαστε να επιβιώσουμε.
Δε πάμε δουλειά, για το κράτος διαφθοράς και αδιαφορίας και επειδή το περιπολικό είναι και ταξί όταν φοβόμαστε μη σκοτώσουν εμάς και τα παιδιά μας.
Πάμε στη πορεία να διαδηλώσουμε, να φωνάξουμε, να μετρηθούμε.
Να φοβηθούν με το όπλο που πάντα μας έδινε νίκες. Του συλλογικού και μαζικού αγώνα!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΘΕΛ-ΟΑΣΑ. 